Reacties van bewoners, familieleden en medewerkers

Het was een flinke operatie om de nieuwe leefcirkels in en rondom De Vijverhof te realiseren, maar het resultaat is ernaar!Iedere bewoner met dementie heeft een eigen leefcirkel met daarin eigen vrijheden; een afgebakende ruimte binnen (en soms ook buiten) De Vijverhof die veilig en verantwoord is. Meer vrijheid dus! De leefcirkels zijn nu een aantal maanden in gebruik. Wat zijn de eerste ervaringen van bewoners, hun familieleden en de medewerkers?

Adrie Seip, teamleider PG op de eerste etage, is erg blij met de nieuwe leefcirkels: “Het is absoluut een succes! Op onze etage hebben we de pilot gedraaid; een proefperiode die twee weken duurde. We hadden het geluk dat het mooi weer was tijdens deze opstartperiode. Dat nodigde de bewoners uit om naar buiten te gaan en zorgde meteen al voor geluksmomenten. Drie bewoners rommelden lekker in de tuin, dat was heel mooi om te zien. De andere bewoners hadden niet de behoefte om de afdeling te verlaten. Dat laat zien dat ze best tevreden zijn met hun leefruimte. We hebben in de proefperiode goed gekeken hoe het ging en welke punten nog extra aandacht nodig hadden. Vervolgens hebben we de kinderziektes eruit gehaald, voordat het systeem in het hele woonzorgcentrum in gebruik werd genomen.”

Spannend begin

Elma Teunisse, teamleider PG op de tweede etage, vertelt dat een aantal familieleden van bewoners in het begin sceptisch was. “Ze waren bang dat hun partner, vader of moeder weg zou lopen. Uiteraard hebben we hen vanaf het begin bij het hele proces betrokken, met thema-avonden en door veel met ze te praten. We hebben precies uitgelegd hoe het systeem werkt en wat er gebeurt als er toch een bewoner buiten zijn of haar leefcirkel komt. Want hoe veilig het systeem ook is: dat kán natuurlijk gebeuren. Zo is in de proefperiode een bewoner buiten zijn leefcirkel geraakt. Hij was een tijdje zoek, maar is gelukkig ongedeerd teruggebracht. Een heel nare situatie natuurlijk, hier leren we met z’n allen van. We hebben, zonder te oordelen, goed geanalyseerd hoe dit heeft kunnen gebeuren en wat we met z’n allen moeten doen om dit in het vervolg te voorkomen.”

Blije gezichten

Inmiddels zijn de familieleden ontzettend blij met de vrijheid van de bewoners en de rust die er nu op de afdeling heerst. Zo wordt er door bewoners niet meer op deuren gebonsd die voorheen op slot waren. Adrie vertelt: “De overgang verliep soepel en het is ontzettend mooi om te zien hoe blij de bewoners zijn met meer loop- en leefruimte. Zo zei een nieuwe bewoner die hier binnenkwam: ‘Wat fijn dat ik naar beneden kan en hier niet opgesloten zit!’ Een ander mooi voorbeeld is een vrouw die hier al een tijdje woont. Ze stond heel vaak bij de deur, maar die bleef voor haar gesloten. Nu kan ze wat verder wandelen en op visite gaan in de andere huiskamers. Ze wordt hartelijk ontvangen op andere afdelingen, daar ontbijt ze af en toe mee en ze kan naar de brasserie lopen om een kopje koffie te drinken. Haar gezichtsuitdrukking is nu zó voldaan, dat is fantastisch om te zien.”

Gewend aan de nieuwe situatie

Volgens Adrie waren veel medewerkers in eerste instantie terughoudend als het gaat om het nieuwe beleid. “Heel begrijpelijk, gezien hun zorgtaak en verantwoordelijkheid. Maar na een goede, duidelijke instructie ging het steeds soepeler. Zoals een collega treffend aangaf: ‘We moeten lef hebben om de bewoners los te laten.’ Het systeem werkt goed en de veiligheid van de bewoners is gewaarborgd.” Elma vult aan: “Voor collega’s was het in het begin echt even wennen, maar nu weet iedereen dat de techniek goed werkt. Bovendien is gebleken dat er maar een paar bewoners zijn die echt naar beneden willen. De rest blijft op de afdeling. Dat geeft een gerust gevoel. Ik hoor mijn collega’s er al helemaal niet meer over. De nieuwe situatie is inmiddels normaal en iedereen reageert meteen als een bewoner buiten de leefcirkel komt. Dat zit er al aardig ingebakken. Het gaat hartstikke goed! Zo zie je maar: veiligheid bereik je niet door de deuren te sluiten, maar juist door ze te openen.”